หน้า 22 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 16 / 25

ญาณทัสสนะของธรรมกาย จะมีความรู้ และความเห็นอย่างนี้เป็นปกติ คือ สิ่งใดที่ไม่เที่ยงก็เห็นว่าไม่เที่ยง สิ่งใดเที่ยงก็เห็นว่าเที่ยง สิ่งใดเป็นสุขก็เห็นว่าเป็นสุข สิ่งใดเป็นทุกข์ก็เห็นว่าเป็นทุกข์ เห็นตลอ

บทความนี้กล่าวถึงญาณทัสสนะของธรรมกายที่ทำให้ผู้ปฏิบัติสามารถเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่เที่ยงหรือไม่เที่ยง เช่นเดียวกับการบรรลุถึงนิโรธสมาบัติซึ่งจะทำให้จิตใจหลุดพ้นจากกิเลส

“เนื้อและเลือดในสรีระจะแห้งเหือดไปหมดสิ้น จะเหลือแต่หนังเอ็น และ กระดูก ก็ตามที เรายังไม่บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ จักไม่ทำลายบัลลังก์นี้” และด้วยอานุภาพของการเจริญภาวนาที่พระองค์สั่งสมอบรมมานานนับภพนับ

ข้อความเกี่ยวกับความสำคัญของการเจริญภาวนาในพุทธศาสนา โดยเฉพาะการบรรลุธรรมของพระมงคลเทพมุนี ที่ได้อธิบายถึงความเพียรในการปฏิบัติธรรมและความตั้งใจในการเข้าถึงสัจธรรมของพระพุทธเจ้า การศึกษาทั้งภาคปริยัติ

อุปมาเหมือนเรือที่กำลังจมลงท่ามกลางมหาสมุทร วิชาความรู้ใดๆ ในโลกล้วนไม่สามารถช่วยชีวิต เอาไว้ได้เลย มีเพียงผู้ที่ว่ายน้ำเป็นเท่านั้น ที่พอจะเอาชีวิตรอดได้ ฉันใด ท่ามกลางทะเลแห่งสังสารวัฏ อัน เต็มไปด้ว

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับสัมมาทิฏฐิและความสำคัญในการตั้งเป้าหมายชีวิตเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขที่แท้จริง ในการดำเนินชีวิตคนเรามักปรารถนาและมุ่งหวังหาความสุขไม่ว่าจะในชาติปัจจุบันหรือชาติหน้า โดยแบ่งเป้า

3) กระแสบาปอกุศลที่เข้าแทรก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บุคคลพึงรีบขวนขวายในความดี จึงห้ามจิตเสียจากบาป เพราะว่าเมื่อบุคคลทำความดีช้าอยู่ ใจจะยินดีในบาป” 1 ธรรมชาติของกระแสบาปมักจะเข้าแทรกในใจของมนุษย

บทความนี้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับกระแสบาปอกุศลที่เข้ามาแทรกในจิตใจของมนุษย์ และความไม่แน่นอนของชีวิตที่กระตุ้นให้ต้องสั่งสมบุญเพื่อความสุขในโลกสวรรค์ แม้เราจะลืมอดีตชาติไป แต่ถ้าเรามีความคุ้นเคยกับการทำค

ส่วนในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน ได้ให้ความหมายไว้ว่า “วัฒนธรรม” (น.) หมายถึง สิ่งที่ทำให้เจริญงอกงามแก่หมู่คณะ เช่น วัฒนธรรมไทย วัฒนธรรมในการแต่งกาย วิถีชีวิตของหมู่คณะ เช่น วัฒนธรรมพื้นบ้าน วัฒนธรรม

วัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ช่วยให้หมู่คณะเจริญงอกงาม ประกอบไปด้วยความคิดร่วมและค่านิยมทางสังคมซึ่งกำหนดมาตรฐานของพฤติกรรมในสังคม เช่น การเคารพผู้ใหญ่ ส่วนวัฒนธรรมยังเป็นสิ่งที่มนุษย์เรียนรู้ผ่านการถ่ายทอดจากร

คำว่า “ชาวพุทธ” คือ ผู้ที่เป็นพุทธศาสนิกชน หมายถึง กลุ่มคนหรือกลุ่มชนที่ นับถือพระพุทธ ศาสนาร่วมกัน ดังนั้น สรุปได้ว่า “วิชาวัฒนธรรมชาวพุทธ” คือวิชาที่ว่าด้วยระเบียบแบบแผนในการปฏิบัติ กิจวัตรประจำวันเ

คำว่า “ชาวพุทธ” คือกลุ่มคนที่นับถือพระพุทธศาสนา วิชาวัฒนธรรมชาวพุทธว่าด้วยการปฏิบัติในชีวิตประจำวันเพื่อปลูกฝังคุณธรรมและพัฒนานิสัยที่ดี โดยมีงานสำคัญ 3 งาน ได้แก่ งานอาชีพ, งานพัฒนานิสัย, และงานพัฒนา

บทที่ 2 การฝึกฝนพัฒนา หรือการเพาะนิสัยจากปัจจัย 4 บทนี้นักศึกษาจะได้ศึกษาเรื่องของการฝึกฝนพัฒนา หรือการเพาะนิสัยจากปัจจัย 4 โดยจะเริ่มจาก การทำความเข้าใจพื้นฐานก่อนว่า ปัจจัย 4 มีองค์ประกอบอะไรบ้าง? ค

บทนี้เน้นการศึกษาเกี่ยวกับการฝึกฝนพัฒนาและการเพาะนิสัยจากปัจจัย 4 ซึ่งได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยา โดยมีอธิบายถึงความสำคัญและขั้นตอนของการเพาะนิสัยจากปัจจัยเหล่านี้ โดยอิงจากหลักพระพ

5.10 มารยาทในการรับประทานอาหาร การรับประทานอาหารไม่เพียงแต่เพื่อให้อิ่มท้องเท่านั้น หากแต่ยังเป็นเวลาที่สมาชิกในบ้าน ใน ครอบครัวหรือองค์กร เพื่อนสนิทมิตรสหายได้อยู่พร้อมหน้ากัน จึงมีข้อควรสนใจ ดังนี้

การรับประทานอาหารมีความสำคัญไม่เพียงแค่การอิ่มท้อง แต่ยังเป็นโอกาสที่สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนฝูงได้พบปะกัน โดยควรรักษาจังหวะและความเร็วในการรับประทานเพื่อไม่ให้รบกวนกัน นอกจากนี้ยังมีข้อกำหนดเกี่ยวกั

ตัวอย่างในการเขียนใบปวารณาถวายปัจจัย ใบปวารณาถวายปัจจัย ข้าพเจ้าขอน้อมถวายปัจจัย 4 แด่พระคุณเจ้าเป็นมูลค่าเท่าราคา มาท สตางค์ ได้มอบถวายไว้แก่ไวยาวัจกรของ พระคุณเจ้าแล้ว หากพระคุณเจ้ามีความประสงค์จำนง

บทความนี้นำเสนอวิธีการเขียนใบปวารณาถวายปัจจัยอย่างถูกต้อง รวมถึงรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งของที่สามารถถวายและสิ่งของที่ห้ามถวายให้พระภิกษุสงฆ์ โดยเน้นให้เข้าใจถึงความสำคัญในการถวายสังฆทานอย่างถูกต้องตามห

คำว่ากฐิน ผ้ากฐิน การทอดกฐิน พิธีทอดกฐิน คือ กรอบไม้สําหรับขึงผ้าให้ตึง เพื่อสะดวกแก่การเย็บผ้า ซึ่งเรียกว่า สะดึง คือ ผ้าสำเร็จรูปโดยอาศัยไม้สะดึงขึงผ้าแล้วช่วยกันเย็บ เมื่อสำเร็จเป็นรูปแล้ว ก็ปลดออก

คำว่ากฐิน คือ กรอบไม้สำหรับขึงผ้าให้ตึง เพื่อสะดวกแก่การเย็บผ้า ทางการทอดกฐินนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาที่กำหนดตามพระวินัยบัญญัติของพระพุทธศาสนา เพื่อทำบุญให้กับพระสงฆ์ โดยมีพิธีกรรมที่สำคัญ เช่น การฟังพร

2) มีปรกติเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย “โทษ” ในที่นี้ หมายถึง ความชั่วหรือความผิด ขึ้นชื่อว่าโทษแล้ว แม้มีอยู่น้อยนิดเท่าใดก็ย่อมเป็น โทษไม่มีทางเป็นคุณไปได้ เหมือนพิษงูแม้เพียงเล็กน้อย ก็ทำอันตรายถึง

บทความนี้เน้นความสำคัญในการไม่มองข้ามความผิดเล็กน้อย โดยนำเสนอเรื่องราวของพญานาคเอรกปัตตะที่เคยเป็นพระภิกษุหนุ่มที่ประมาทในโทษเล็กน้อย จนกลายเป็นพญานาคและไม่สามารถบรรลุธรรม. เป็นการเตือนใจให้บุคคลในพร

ลักษณะของการเป็นผู้ตื่นอยู่นั้นก็คือไม่ให้พระภิกษุเห็นแก่การนอน แต่ให้ใช้เวลาไปกับการทำสมาธิ ภาวนา ชำระจิตของตนให้ผ่องใสอยู่เสมอ โดยเฉพาะในช่วงกลางคืน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงการ แบ่งเวลาทำภาวนาไว้อ

ข้อความนี้กล่าวถึงลักษณะของการเป็นผู้ตื่นในพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการทำสมาธิและการไม่เห็นแก่การนอนเพื่อทำให้จิตใจผ่องใส พร้อมทั้งนำเสนอเรื่องของพระกาติยานเถระที่ประสบความสำเร็จในการค

ดังนั้น หากพระภิกษุละเลยต่อการอยู่ในเสนาสนะอันสงัด ก็ย่อมหมายถึง การปิดโอกาสในการ ใช้เวลาเพื่อพิจารณาตนเอง หรือเพื่อทบทวนข้อวัตรปฏิบัติว่าบกพร่อง หรือสมบูรณ์แค่ไหน มีความก้าวหน้า หรือถอยหลังไปอย่างไร

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการมีเสนาสนะสงัดสำหรับพระภิกษุในการพิจารณาตนเองและทบทวนข้อวัตรปฏิบัติ ทั้งยังนำเสนอ 6 ขั้นตอนที่ช่วยให้ใจหยุดนิ่งและเกิดปัญญา การฝึกตามลำดับนี้ส่งผลต่อการพัฒนาจิตและการบรร

…ฌิมปัณณาสก์, มก. เล่ม 20 ข้อ 160 หน้า 321 *สารีปุตตเถรคาถา, ขุททกนิกาย เถรคาถา, มก. เล่ม 53 ข้อ 396 หน้า 229 44 DOU แม่บทการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา

บทความนี้พูดถึงวิธีการควบคุมอารมณ์ของใจไม่ให้ไปติดอยู่กับกามคุณและการบริโภคอาหารอย่างมีประมาณ โดยยกตัวอย่างจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสารีบุตรในการเลือกสิ่งที่จะบริโภค เพื่อสุขภาพร่างกายที่ดี

2.4.4 ขั้นตอนที่ 4 “ประกอบเนืองๆ ซึ่งความเป็นผู้ตื่นอยู่” เมื่อร่างกายมีความเบาสบาย พอเหมาะแก่การทำความเพียรอย่างเต็มที่ได้แล้ว ในขั้นตอนต่อไป พระภิกษุต้องทำความเพียรพยายามให้ยิ่งขึ้นไป ด้วยการนำใจที่

ในขั้นตอนที่ 4 การประกอบเนืองๆ ซึ่งความเป็นผู้ตื่นอยู่ มีความสำคัญต่อการทำสมาธิ ซึ่งนักปฏิบัติธรรมต้องกลับใจสู่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 และสั่งสมชั่วโมงหยุด เพื่อให้ใจหลุดพ้นจากกิเลส การฝึกให้สำเร็จนั้นต้

ในสมัยพุทธกาลมีตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความเคารพในการศึกษา เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญและแสดงประโยชน์ของการเรียนพระวินัย นอกจาก นั้นยังทรงสรรเสริญพระอุบาลีในฐานะที่ท่าน

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการเคารพในการศึกษาในสมัยพุทธกาล โดยเฉพาะการเรียนพระวินัยที่พระอุบาลีสอนให้แก่พระเถระและนักเรียน ซึ่งแสดงถึงความเคารพซึ่งกันและกันระหว่างครูและนักเรียน ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ

ศึกษาไป ฝึกปฏิบัติไป ภายใต้การดูแลของครูบาอาจารย์ ด้วยวิธีเช่นนี้ การเป็นธัมมัญญู อัตถัญญูก็จะมี ความสมบูรณ์เข้มข้นมากขึ้นไปตามลำดับ 4.4 ความสำคัญของอัตถัญญู 4.4.1 นัยของพุทธภาษิตสำคัญอย่างไร ภายหลังจ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของอัตถัญญูและการศึกษาในพระพุทธศาสนา โดยเสนอว่า การฝึกปฏิบัติใต้การดูแลของครูบาอาจารย์จะทำให้เกิดความเข้มข้นในอัตถัญญู รวมถึงการเน้นให้เห็นถึงนัยความหมายลึกซึ้งของพระธรรมและก

เมื่อครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นมีโจรคนหนึ่งชื่อ องคุลิมาล ทำการฆ่าคนเป็นจำนวนมาก แล้วเอานิ้วมือของคน ที่ฆ่าได้มาร้อยเป็นพวงม

เรื่องราวนี้เล่าว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงโปรดโจรองคุลิมาล ซึ่งเป็นโจรที่ฆ่าคนจำนวนมาก โดยมีการสนทนาที่สำคัญเกี่ยวกับคำว่า "หยุด" ซึ่งมีความหมายแตกต่างกันระหว่างองคุลิมาลและพระองค์ องคุลิมาลเกิดการสำนึ

1. เช้าใดยังไม่ได้ทำทาน เช้านั้นอย่าเพิ่งรับประทานข้าว 2. วันใดยังไม่ตั้งใจรักษาศีล วันนั้นอย่าเพิ่งออกจากบ้าน 3. คืนใดยังไม่ได้สวดมนต์เจริญสมาธิภาวนา คืนนั้นอย่าเพิ่งนอน ต้องอดทนฝึกตนให้สร้างความดีเร

ข้อความข้างต้นกล่าวถึงความสำคัญของการทำทาน รักษาศีล และการเจริญภาวนาในชีวิตประจำวันของชาวพุทธ โดยเน้นย้ำว่าทั้งสามสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรขาดและต้องปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ แม้ในวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน การ

3) เมื่อนำคำสอนของพระองค์มาปฏิบัติแล้วได้ผลดีจริง คือ ปฏิบัติแล้วสามารถหมดกิเลสตาม พระองค์ไปได้จริง ในบรรดาศรัทธาทั้ง 4 ตถาคตโพธิสัทธามีความสำคัญที่สุด เพราะความเชื่ออื่นๆ นั้น อาศัยความ เชื่อในปัญญาต

เนื้อหาเน้นความสำคัญของศรัทธาในพระพุทธศาสนาและตัวอย่างผ่านชีวิตของพระสารีบุตรเถระ ซึ่งเป็นการสอนให้ทุกคนเข้าใจว่าศรัทธานั้นเป็นต้นทางการทำความดี การบรรลุธรรมต้องเริ่มจากความเชื่อในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า